Numero 3

Zo, inmiddels van het verre ietwat koude noorden in het verre hete zuiden beland!

Chiang Mai is echt wel mijn favoriete stad tot nu toe in Thailand, zo'n fijne sfeer, lieve mensen, hippie wannabe's, love it :)

Vorige week hadden we een hilltribe trekking gedaan in de omgeving van Chiang Mai.
Urenlang de met jungle dichtgegroeide berg opklimmen, om te eindigen in een klein authentiek dorpje bovenop de top.
Toevallig gingen er Nederlandse dames mee die ik al op Khao San in Bangkok had ontmoet, dus dat was wel gezellig.
We sliepen met de hele meuk in een bamboo house, op wel hele dunne matrasjes..
En het beddengoed stonk van hier tot Tokio (ja daar ben ik een beetje gevoelig voor). Maar desondanks toch prima geslapen..nadat we 's avonds urenlang met biertjes bij een kampvuurtje hadden gezeten.

Goede gesprekken, bier, een vuurtje, en mensen van over de hele wereld met de mooiste verhalen, blijft echt een van de benefits van zo'n reis :)

De volgende dag zijn we weer bergafwaarts gaan hiken, hebben we een olifantenritje gedaan (dodelijk saai, veel te toeristisch, was bijna genant gewoon) en zijn we gaan raften.
Nu zou je bij het raften misschien zo'n vette go-pro- movie-achtige-actie-iets verwachten, maar in feite was het niet meer dan wat peddelen en een paar stroomversnellinkjes...
Maar de sfeer op ons bootje was in ieder geval supergoed, ook nadat we 10 minuten vast zaten op een rots..

's avonds zijn we met de hele groep van de trekking gaan stappen in Chiang Mai, en de volgende dag zaten we in de minivan naar Pai.
Pai is een stadje hoog in de bergen, erg koud in de nachten, en bloedheet overdag.
Een apart stadje, geen tuktuks, taxi's of wat dan ook, dus weer een kwestie van scootertjes huren en overal heen tuffen.
Bij deze sowieso mijn favoriete manier om een omgeving te verkennen.

Overal zijn er ecologische farms, en zelfs nog historische elementen uit de tweede wereldoorlog wat ik nooit had verwacht.
(de Japanners gebruikten Pai als uitvalsbasis met als doel om Buma, een Engelse kolonie van vroeger te bombarderen)


Ik ben inmiddels met Anouk en de andere Nederlandse dames van de trekking terug gegaan naar het zuiden.
Eerst een minivan van Pai naar Chiang Mai in 3 uurtjes, zo'n geval van een overenthousiaste chauffeur dat als een stoned garnaal door de haarspeldbochten in de bergen gaat scheuren weet je wel.
Heel fijn.

Daarna stapten we in Chiang Mai over op de nachtbus naar Bangkok.
Nou, voor diegenen die daar toevallig ook zo'n geromantiseerd plaatje van hebben, it's not.
Als we over een drempel gingen vielen de schroeven uit het plafond (misschien zou je dat eigenlijk ook niet moeten doen bij 100 km per uur, maar dat terzijde.. daarbij, zou je eigenlijk wel mogen klagen als je 12 euro voor een ticket betaald, voor een rit van 10 uur?)

Vervolgens had ik een stel achter me zitten dat het eerst wel heel erg gezellig met elkaar had, half over elkaar heen gevouwen en Joost mag weten wat ze daar deden, maar ga lekker thuis doktertje zitten spelen ofzo.
Als afsluiter kregen ze knallende ruzie en wordt er met bier en water gegooid. Zal wel geen geslaagde sessie zijn geweest...
Ze zaten ook continu aan het bier en de wiet, dus blijkbaar schept dat niet altijd het desgewenste effect.

Na 10 uur in zo'n doodenge bus te hebben gezeten, pakten Anouk en ik een vlucht naar Krabi.
Een uitgemolken toeristische zooi is het, eerlijk waar.
Dat geldt inmiddels voor veel in Thailand trouwens..

We zijn dan ook zo snel mogelijk met de ferry naar Ko Phi Phi gegaan!
Een supermooi eiland ,waar geen auto's zijn toegestaan.
Romantische winkelstraatjes, mooie stranden, veel activiteiten.. Hier blijven we dus wel een paar dagen hangen :)
Wel weer een heel ander soort volk. Veel groepen, Britten (die zijn echt massaal), echt dat zuipen tot je dood neer valt idee.
Moet bekennen dat ik ook niet zo onschuldig ben geweest eigenlijk, maar elke plaats heeft gewoon zijn eigen typische groep toeristen.
Phuket schijnt ook al zo erg te zijn, dus die slaan we mooi over.

Voor de rest.. ik heb het echt enorm naar mijn zin.
Lekker diepzinnig dit, maar ik realiseer me steeds meer hoe waardevol vrijheid is. Ook de vrijheid om jezelf te kunnen zijn, en jezelf in het diepe te gooien om er met toeters en bellen en de hele jostifanfare weer uit uit te klimmen :)
Voel me ook wel een beetje bevoorrecht als ik me besef dat ik zoiets als dit kan doen.
Alleen als ik dan kijk naar het werk dat de Thai moet uitvoeren, en het leed waaronder de bevolking gebukt gaat onder dat massatoerisme, dan schaam ik me soms zelfs een beetje dat ik hier aan mee doe.
In feite ben ik net zo'n ramptoerist als elk ander hier, dat al het goedkoops hier zit uit te buiten.
Zelfs af dingen op een tasje dat 2 euro kost ofzo bij wijze van spreken..

Maargoed.. heb het reuzegezellig met Anouk!
Gisteren in Krabi een aantal anderen ontmoet waar we ook wel mee gaan feesten denk ik (Alweer, en Britten uiteraard), dus dat moet goed komen.

Voor nu even helemaal geen planning, gewoon een paar dagen lui zitten doen op dit eiland.
Besefte me in Pai dat we zo verschrikkelijk veel hadden gedaan. Ik zat er helemaal vol mee, wist niet meer wat ik verder wilde plannen, liep een beetje vast.
Je maakt zo veel mee, leert zo veel mensen kennen, intense ervaring dit.

I'll keep you posted :)
xx