Hoofdstuk4: Cape Tribulation Adventure

Zo stond ik voor mijn gevoel gisteren op schiphol de liefste mensen uit te zwaaien, en zo zit ik 8 maanden later in Cairns dit verhaaltje te typen.

Ho stop, rewind.
De laatse keer zat ik dus la vida loca te doen in Cairns na de intense tijd in Tasmanie.
Na wat research qua werk in de omgeving hier kwam ik terecht bij PK's Jungle Village in Cape Tribulation.

Cape wattes?
Feitelijk gezien is het de plek waar 's werelds grootste koraalriffen en 's werelds oudste still surviving rainforest in elkaar overlopen.
Echt een unieke plaats, behoorlijk afgelegen.

Zo'n 3 uur rijden naar het noorden van Cairns beland je uiteindelijk bij de ferry van de Daintree river.
'' Zit dat niet vol met krokodillen?''
Jazeker wel, en dat is nog slechts het begin van al het gezelschap waar je in de Australische regenwouden mee te maken krijgt.
Enfin, na de overtocht van de ferry beland je op een van god verlaten weg waar je zonder four-wheel-drive niet al te veel kans van overleven hebt.
Dan na nog een uur dwars door het woud kom je uiteindelijk in Daintree Village, een plek met een peperdure foodshop, en wat resorts, campings, en al het andere wat geclasifficeerd kan worden als accomodatie.

Het meest kenmerkende aan Cape Tribulation zijn de mensen. De politie bevindt zich in Mossman, 2 uur vanaf Daintree Village, aan de andere kant van de rivier....
Dit heeft als gevolg dat de Australiers die hier wonen en werken een beetje eigenaarde trekjes vertonen. Ze lijken allemaal op de vlucht te zijn voor who knows what.
En ja, de plek bij uitstek voor wat handel om het maar even te zeggen.
Cape Tribulation is in de jaren 70 door hippies ontdekt en bewoond, en het heeft nog altijd dat sfeertje.
Veel muzikanten, spiritueel gezinde mensen, dat rebelse ' fuck de maatschappij mensensoort' zeg maar :)

Waarom ik in hemelsnaam voor deze plek heb gekozen?
Omdat ze zijn toegestaan om af te tekenen voor een second year visa.
Om voor deze tweede werkjaarvisum in aanmerking te komen moet je 88 dagen Regional Work doen.
Jazeker, ik kom graag in de toekomst terug voor nog een jaartje leven uit een rugzak :)!
Anyway, dat regional work kan dus fruitplukken zijn, de mijnindustrie, parelvissen, werken met dieren etc. Alles wat te maken heeft met farming in afgelegen bestemmingen.
In mijn geval kon ik gaan koken in de bistro, en dit is een van de weinige plekken waar het mogelijk is omdat ze zich bevinden in World Heritage Area, en het zonder deze benefits nagenoeg onmogelijk is om geschoold personeel te vinden.
20 uur per week was voor het wooffen, werken voor voedsel en je bed.
Overige uren kreeg ik uitbetaald, en met zo'n 30 - 40 uur per week mocht ik zeker niet klagen.

Daarbij, heb ik de allerbeste vrienden gemaakt tijdens het reizen so far!
We hadden allemaal the same state of mind, iedereen ging voor het aftekenen van de second visa, en ondanks wat ' slechte werkomstandigheden' en problemen met een paar locals en werknemers (bloody Aussies) sleepten we elkaar er altijd doorheen.
Als je 9 weken lang je slaapzaal, de werkvloer, het diner, en de vrije avonden en dagen deelt met dezelfde mensen schept dat toch wel een band...
Het is dan ook met deze 7 helden dat ik weer terug ben in Cairns, morgen vliegen we naar Darwin.
Twee anderen zijn daar al, en eind augustus sluiten zich nog twee anderen bij de groep aan!

Het is echt een rollercoaster van ervaringen, mensen, emoties, zo intens, maar zo geweldig dat ik dit mag meemaken!

Ben wel blij om naar Darwin te gaan, de eerste plaats waar de zonsondergang te zien is :)
Een nieuwe plek, nieuwe kansen, bring it on!